Schulden zetten je in het donker

“Mijn vriendinnen hebben me door die periode geloodst. Zonder hen zou ik depressiever zijn geweest.”

Winnie: 'met een schone lei studeren voor de toekomst'.

Als jonge moeder koos Winnie op haar 21^ste vrijwillig voor een schuldhulptraject. Er braken ruim drie zeer pittige jaren aan, waarin ze moest rondkomen van 50 euro per week. Die tijd ligt inmiddels bijna zeven jaar achter haar. Nu is Winnie tweedejaars student Social Work aan de Haagse Hogeschool en combineert ze haar fulltime opleiding met een leven als alleenstaande moeder van een dochter van tien. “Mijn vriendinnen hebben me door die periode geloodst. Zonder hen zou ik depressiever zijn geweest.”

De geboorte van haar dochter deed Winnie besluiten om haar schuldensituatie serieus aan te pakken. “Ik heb er bewust voor gekozen om mijn kind groot te brengen. Mijn leven als alleenstaande ouder was niet zwaar zolang ik overzicht had. Door prioriteiten te stellen hield ik controle over mijn leven. Wat in die tijd niet paste was dat ik een opleiding zou kunnen volgen. De combinatie van studie met een baby was niet te doen. Ik had wel volop gelegenheid om plannen te maken voor het moment dat ik uit de schulden zou zijn.”

Om haar uit de schulden te begeleiden klopte Winnie aan bij een particuliere organisatie die bemiddelt bij schulden. “Ik had een casemanager die mijn inkomensbeheer verzorgde en mijn financiële verplichtingen regelde. Ik wist waar ik het voor deed en kon het ook niet meer uitstellen. Wat ik lastig vond was om te moeten koken voor zeven dagen, met een kind dat ook luiers nodig heeft. Je wordt er enorm creatief van. Uiteindelijk moest ik van de voedselbank gebruik maken omdat groente uit de supermarkt te duur is. Dan moet je wel door je ego heen, want leuke dingen met mijn vriendinnen doen zit er even niet in. Die vriendinnen waren wel mijn steun op momenten dat de moed je in de schoenen zakt. Doorgaan, perspectief zien en denken aan de toekomst, dat hield me op de been, ook al word je heen en weer geslingerd. Mensen zitten in het donker als ze niet uit hun schuldensituatie komen.”

Sociale druk

Dat ze ondanks die zware tijd toch ook kon genieten van samen eten met weinig geld, zorgde voor lichtpuntjes. “Eten brengt mensen samen. Van die 50 euro moest ik ook verzorgingsspullen en kleding kopen, maar sparen voor een tv kan gewoon niet. Ik heb me best arm gevoeld omdat je niks kan. In het weekend was het geld op. Dat moest ik van vriendinnen lenen om hoestdrank voor m’n zieke dochter te kunnen kopen. Het is niet leuk als je jezelf niet kan onderhouden. De feestdagen en verjaardagen van familieleden waren ook ingewikkeld omdat ik niets had om te geven. Dat zorgt voor sociale druk om anderen onder ogen te komen.” Wat haar situatie nog meer met haar deed is dat ze het gevoel had stil te staan. “Ik kon geen opleiding doen omdat studiefinanciering niet als inkomen wordt gezien. Daarom moet je fulltime werken of een uitkering hebben om van je schulden af te komen. Maar in die drie jaar had ik een opleiding kunnen afronden, denk ik wel eens.”

Toen eindelijk de datum in zicht kwam dat Winnie schuldenvrij haar leven weer kon oppakken, was dat een enorme bevrijding. “In die laatste maand heb ik mijn begeleider heel erg lastig gevallen: wanneer is de datum, wanneer krijg ik m’n eerste storting? Voor het eerst in mijn leven had ik weer eens zoveel geld op mijn rekening. Via de gemeente hoorde ik van een ambtenaar van de Haagse Ooievaarspas en Leergeld Den Haag. Diezelfde dag nog heb ik een computer aangevraagd en Squla. Die computer gebruiken we nu nog, dat is inmiddels vier jaar. Toen kwamen de andere verstrekkingen als de winterkleding, de schoolspullen en de kadobon voor de verjaardag van mijn dochter. Vooral die computer was een verademing. Het is lucht, het is adem dat je krijgt, want de waarde is veel groter dan wat zoiets kost. Toegang tot internet is de basis voor heel veel. Schoolwerk, filmpjes kijken, ontspanning. Eindelijk kon mijn dochter iets delen op school, had ze iets te vertellen. Het socialiseren van kinderen is zo waardevol. Hun netwerk wordt er groter van, ze leren vriendschappen maken. Dat maakt haar sterker.”

Basis op orde

Sinds ze haar leven op de rit heeft, kon Winnie ook aan haar opleiding beginnen aan de Haagse Hogeschool. “Ik doe die studie voltijds omdat Ik me ergens aan moet committen, me er volledig aan kunnen overgeven. Het gedrag van mensen trekt me aan. Wat motiveert en stimuleert mensen en waar komt dat vandaan? Social work legt een algemene basis voor alle leefvlakken. Als ik klaar ben kan ik op een school werken, in de psychiatrie, of de ouderenzorg. Of toch met jeugd of kinderen. Je bent mensgericht bezig, dat maakt het voor mij interessant. In het eerste jaar liep ik stage bij de Kesslerstichting. Die mensen zijn pittig en vurig. Iedere dag is weer anders.”